Aankoop
Bekijk welke factoren van invloed zijn op de aankoop van onroerende goederen in Italië.
Lees meerGeplaatst op 09-10-2016
Silvio Berlusconi vertrok op 12 november 2011. Een memorabele gebeurtenis waarvan de geschiedenis de betekenis zal uitwijzen. Volgens de mamma di Sergio, de moeder van een vriend van me die op veertigjarige leeftijd – u raadt het al – nog steeds bij haar thuis woonde, was de voormalig premier nobile di cuore.
Wist je na een aardbeving niet meer hoe laat het was omdat je horloge op het nachtkastje in de slaap kamer van je ingestorte huis was achtergebleven, dan was hij de eerste om voor de zoemende tv-camera zijn gouden Rolex af te doen en die weg te geven. En als niet je horloge maar je kunstgebit op dat nachtkasje was achtergebleven en je alleen nog met een hand voor je mond kon praten, liet hij direct een tandheelkundig professor uit Rome invliegen om de stakker direct een nieuw gebit aan te meten, ook dat alles live op tv. En natuurlijk betaalde hij dat volgens de mamma van Sergio uit eigen zak!
In het begin mocht ik hem wel, zeker in de begintijd, toen hij met zijn lokale tv-zenders startte. Hij ging dan op bezoek bij een van de vele plaatselijke slagers, met de mededeling dat hij hem als enige uit de omgeving had uitgekozen om op zijn zender reclame te maken voor zijn worsten, en nog gratis ook. Althans, zolang de jaaromzet van de slagerij als gevolg van de reclame niet zou toenemen. Als dat wel zou gebeuren, zou hij een beperkt percentage van de omzet vermeerdering moeten afdragen als vergoeding voor de reclame. Van die mogelijkheid maakten de uitverko renen gaarne gebruik, want het leek een loterij zonder nieten die in de praktijk nog bleek te werken ook.
Wat zo in het klein begon, is uitgegroeid tot een systeem dat de hele maatschappij is gaan beheersen, zeker toen hij als premier aan de touwtjes is gaan trekken. Velen zagen dat graag gebeuren, want als iemand als ondernemer zo goed voor zichzelf kan zorgen, moet hij dat als baas van het land ook voor de gewone burgers kunnen doen. Althans, dat dachten veel kiezers. Wat men niet zag, was dat het systeem afgunst en opportunisme bevorderde en tot eenzijdige en opper vlakkige berichtgeving in de media leidde.
Kort nadat zijn moeder aan het begin van dit jaar overleed, vroeg ik Sergio waarom hij al die tijd bij haar thuis was blijven wonen. Daarop antwoordde hij dat hij niet bij haar had gewoond maar zij bij hem, en dat hij haar had moeten onderhouden omdat ze al die tijd een ouderdomspensioen had gehad van slechts tweehonderd euro per maand! Ondanks dat beschamend lage pensioen heb ik haar nooit over het beleid van haar premier horen klagen en bleef zij hem tot het einde nobile di cuore noemen. Mario Monti, zijn opvolger, zal dat veel minder snel overkomen. Hij zal immers veel impopulaire maat regelen moeten nemen, vooral op fiscaal gebied. De algemene vermogens belasting, de zogenoemde patrimoniale die in oktober 2011 werd aangekondigd, zal hij overigens niet meer hoeven in te voeren. Daarvoor is het te laat en wel door toedoen van zijn voorganger. Die had de belasting immers direct en zonder vooraf gaande waarschuwing moeten invoeren, om zijn landgenoten geen mogelijkheid te geven maat regelen te nemen hun vermogen – althans het gedeelte dat ze ongezien konden weghalen – aan de eventuele heffing te onttrekken. In plaats daarvan heeft hij steeds gesproken over het voornemen tot het invoeren van die belasting en daarmede veel mensen een reden gegeven om weer eens een dagje naar Zwitserland te gaan. Maar je bent nobile di cuore of je bent het niet! Op de belastingen die wel zullen worden ingevoerd en waar je als huiseigenaar mee te maken krijgt, zal ik in mijn volgende column ingaan.
Wie in Italië bij een notaris een akte moet ondertekenen, zal te horen k...
Lees meerBegin dit jaar ontving een Nederlandse cliënt een brief van de Italiaa...
Lees meer